ΤΟ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Είναι γεγονός ότι πολλές φορές σε συζητήσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα ακούσεις από ανθρώπους που είτε σπουδάζουν, ή είναι επιστήμονες ή απλά ασχολούνται να σου λένε η Ελλάδα ανήκει στην Δύση ή ανήκει στην Ανατολή ή στην Ρωσία, όμως υπάρχει κάποιος να μας πει πως μπορεί να ανήκει, το κατά δύναμιν στον εαυτό της;
Τι θέλω να πω, με απλά λόγια υποθετικά αν είχαμε κάποιον ηγέτη πραγματικό ο οποίος να είχε μια ρεαλιστική εξωτερική πολιτική, όπως ανέλυσαν οι κορυφαίοι εκπρόσωποι του πολιτικού ρεαλισμού (ο Θουκυδίδης και ο Μακιαβέλι), τι θα έκανε; Αρκετές φορές ακούμε ότι πρέπει να παίρνουμε θέση υπέρ του Διεθνούς Δικαίου, της ειρήνης και της Δύσης, όμως γνωρίζουν όσοι έχουν τέτοιες τοποθετήσεις ότι πρώτα από όλα είναι τα συμφέροντα της χώρας μας, όχι γιατί μπορεί εγώ να το λέω, αλλά έτσι είναι η ρεαλιστική πολιτική. Πριν αναλύσω το γεωπολιτικό αν της χώρας μας, για μια υπεύθυνη στάση ενός μεσολαβητή ανάμεσα στις πλευρές που συγκρούστηκαν και στα οφέλη που θα μπορούσαμε να έχουμε τόσο από την Δύση όσο και από την Ρωσία, θέλω να καταθέσω περιληπτικά δύο συγκεκριμένα παραδείγματα που δεν είναι δεδομένοι παίκτες ως χώρες στην διεθνή διπλωματία, οι οποίες είναι η Τουρκία, και η Ινδία.
Αρχικά η Τουρκία παίζει προφανώς βρώμικα και πατάει σε δύο βάρκες έχοντας μια Νεοθωμανική πολιτική η οποία όμως κερδίζει για τα Τουρκικά συμφέροντα, διότι παίρνει φυσικό αέριο, όπλα και εμπόριο από την Ρωσία και ταυτόχρονα παίρνει λεφτά, και όπλα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Αγγλία και τις ΗΠΑ (όπως τα F – 16). Στην συνέχεια η Ινδία, μια νέα οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη, έχει τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στον κόσμο, τον δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμό (μιλάμε για 1.350.000.000 ανθρώπους), τον τέταρτο ισχυρότερο στρατό στον κόσμο, όμως κερδίζει τόσο από την συνεργασία με χώρες της Ασίας όσο και με χώρες της Δύσης. Δηλαδή παίρνει το 80% του συνολικού οπλισμού της και τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου από την Ρωσία, έχοντας και πολύ καλές διπλωματικές σχέσεις με την Ρωσία διαχρονικά. Επιπρόσθετα η Ινδία είναι το τρίτο σημαντικότερο μέλος της οικονομικής ένωσης και συμμαχίας BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), όπου να σημειωθεί σε αυτήν την συμμαχία είναι να προστεθεί το Ιράν, η Αργεντινή και άλλες χώρες. Επίσης η Ινδία κάνει εμπόριο με την Κίνα και έχει διπλωματικές σχέσεις, παρόλο που με την Κίνα έχουν μεγάλο ανταγωνισμό και επιπλέον συμμετέχει σε στρατιωτικές ασκήσεις με την Ρωσία και την Κίνα, έχει εμπόριο με την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Αγγλία ενώ κάνει και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με χώρες του Ινδικού Ωκεανού ακόμα και με την Ιαπωνία.
Να σημειώσω εδώ στο ότι δεν σημαίνει ότι αν βλέπουμε την ρεαλιστική εξωτερική πολιτική αυτών των χωρών, συνεπάγεται ότι πρέπει και να συμφωνήσουμε με τα καθεστώτα και γενικότερα την νοοτροπία των Ινδών και των Τούρκων, απλά τονίζω ότι έχουν ως πυξίδα τα συμφέροντα και του Κράτους και της χώρας τους.
Ποια θα ήταν μια ρεαλιστική στάση της Ελλάδας στον πόλεμο, όπως έχουν γράψει για τον ρεαλισμό ο Θουκυδίδης και ο Μακιαβέλι;
Αρχικά, να πούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε εντελώς ανεξάρτητες κινήσεις, μεγάλες δυνάμεις μας έχουν υπό την επιρροή τους όπως οι ΗΠΑ, η Αγγλία και η Γερμανία, οπότε συνεπώς μια άμεση απευθείας ρήξη δεν θα ήταν η πιο ρεαλιστική λύση ακόμα και να ήμασταν υπό την επιρροή άλλων δυνάμεων. Οπότε ουσιαστικά ξεκινάμε να γινόμαστε μεσολαβητές μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας, καθώς δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού και στα δύο κράτη, διότι Ουκρανία και Ρωσία είναι Ανατολικοί Σλάβοι που ασπάστηκαν τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό κατά το 1000μ.Χ. περίπου και νωρίτερα οι Έλληνες Κύριλλος και Μεθόδιος (όπου ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός τους τιμά ως Αγίους) έδωσαν το Σλαβικό αλφάβητο σε όλους τους Σλάβους. Επίσης θα έπρεπε να καταδικάσουμε τον πόλεμο στα χαρτιά και στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, όπως έκανε ακόμα και η Σερβία και η Τουρκία, αλλά στην πράξη να έχουμε μια διαλλακτική στάση για τα Ελληνικά συμφέροντα. Και έτσι θα ήμασταν εμείς διαμεσολαβητές σε αυτόν τον πόλεμο και όχι η Τουρκία.
Πιο συγκεκριμένα η Ελληνική εξωτερική πολιτική για τα δικά της συμφέροντα και όχι για λόγος συναισθηματικούς, θα έπρεπε να καταδικάσει προφανώς την Ρωσική εισβολή, να μην στείλει όπλα, να συμμετέχει σε κυρώσεις ίσως και σε ορισμένες σκληρές κυρώσεις, αλλά να μην διαλύσει το εμπόριο με την Ρωσία, το Φυσικό αέριο και τον Ρωσικό τουρισμό, και τις αγορές ακινήτων που κάνουν οι Ρώσοι, και είναι οι καλύτεροι αγοραστές με τους Κινέζους και τους Άραβες. Να σημειωθεί ότι ουδετερότητα κράτησαν η Σερβία και το Ισραήλ για τα δικά τους συμφέροντα (αυτή την στιγμή οι σχέσεις Ρωσίας και Ισραήλ είναι σε κρίση). Και αφού κάναμε αυτά να απαιτούσαμε κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, καταδίκη όλων των εισβολών της Τουρκίας και ξανά το θέμα του Κυπριακού. Και εφόσον εφαρμόζαμε στην πράξη όλα αυτά, ή τουλάχιστον τα περισσότερα για τους παραπάνω λόγους τότε η Τουρκία αν ήθελε να είμαστε σύμμαχοι του ΝΑΤΟ μαζί, να σταματούσε τις προκλήσεις, να μαζέψει τον στρατό από τα παράλια, να σταματήσει τον υβριδικό πόλεμο και τις διεκδικήσεις και τότε ίσως να μην απαιτούσαμε κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας και ίσως (ίσως πάλι) κάναμε μια εν μέρει αποστρατικοποίηση των νησιών μας.
Δυστυχώς, η Ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έχει στόχους και κόκκινες γραμμές όπως οφείλει να έχει η εξωτερική πολιτική κάθε χώρας. Δεν υπάρχει το διεθνές δίκαιο αλλά το δίκαιο του ισχυρού μέσω της ισχύος, ανάλογα το επίπεδο και την περίπτωση της διαμάχης και της σύγκρουσης που υπάρχει. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι είναι δεδομένη στην Δύση και δεν έχει στρατιωτική και οικονομική ισχύ παρόλου τις δυνατότητες της από την γεωγραφική και γεωπολιτική της θέση. Πρώτα από όλα και πάνω από όλα, το σπίτι μας, δηλαδή την χώρα μας, το εθνικό συμφέρον, είναι θέμα πρακτικό και λογικό όχι ιδεολογικό ή οτιδήποτε άλλο. Να επισημάνω ότι ο ρόλος της διαμεσολάβησης της Ελλάδας θα εξυπηρετούσε και την Ευρώπη και τον κόσμο, καθώς κανείς δεν θέλει Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο Πόλεμο.
Βιβλιογραφία:
1) Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, Θουκυδίδης, Βιβλιοπωλείο της Εστίας
2) Ο Ηγεμόνας, Μακιαβέλι, Εκδόσεις Μίνωας.
3) Ηροδότου Ιστορίες, Ηρόδοτος Τόμος Α, Εκδόσεις National Geographic
4) Ηροδότου Ιστορίες, Ηρόδοτος Τόμος B, Εκδόσεις National Geographic
5) 8 + 2 Μύθοι για την Τουρκική Εξωτερική Πολιτική, Τζιάρρας Ζήνωνας, Εκδόσεις Geopol Publicsging.
6) Η Ινδία και οι Άλλοι, οι Σχέσεις της Ινδίας με την Ευρώπη και τον Κόσμο, Συλλογικό έργο, Εκδόσεις Παπαζήσης.
7) Ο Χάρτης της ανάπτυξης, Οικονομικές ευκαιρίες στις BRIC και άλλες χώρες, Jim ΄O Neil, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη.
8) Αυτοκράτορας Βασίλειος ο Β, Κώνστας Ν. Μπάρμπης, Εκδόσεις Αρχύτας.
Διαδικτυακά άρθρα:
1) Θουκυδίδης, Μακιαβέλι, Χομπς: Οι πατέρες του Κλασσικού Ρεαλισμού, cognoscoteam.gr link: https://cognoscoteam.gr/archives/13823
2) Η αντικειμενικότητα και ο Θουκυδίδης, Καθημερινή link: https://www.kathimerini.gr/opinion/readers/561471637/i-antikeimenikotita-kai-o-thoykydidis/
3) Ο αμφιλεγόμενος πολιτικός στοχαστής Νικολό Μακιαβέλι, newsbeast.gr link: https://www.newsbeast.gr/portraita/arthro/535464/o-amfilegomenos-politikos-stohastis-nikolo-makiaveli
4) Νεοθωμανισμός και Εθνική Στρατηγική, ifestos.edu.gr
4) Τουρκία: Γιατί γίνεται εντελώς απρόβλεπτη η εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, Η Ναυτεμπορική link: https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1374421/tourkia-giati-ginetai-entelos-aprovlepti-i-exoteriki-politiki-tou-erntogan/
5) «Επτά» (G 7) εναντίον BRICS για την Παγκόσμια Κυριαρχία, Η Ναυτεμπορική link: https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1345192/epta-enantion-brics-gia-tin-pagkosmia-kyriarchia/
6) Η Ρωσία θέλει κοινό νόμισμα με τις χώρες BRICS, Καθημερινή link: https://www.kathimerini.gr/economy/international/562067788/i-rosia-thelei-koino-nomisma-me-tis-chores-brics/
7) Κινέζοι, Ρώσοι και Άραβες αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα, newmoney.gr link: https://www.newmoney.gr/roh/palmos-oikonomias/oikonomia/kinezoi-arabes-kai-rosoi-agorazoun-akinita-stin-ellada/
8) Ουκρανία – Πόλεμος: Γιατί η Τουρκία έχει μοναδικά προνόμια στον ρόλο του διαμεσολαβητή – Τα κέρδη Ερντογάν, iefimerida.gr link: https://www.iefimerida.gr/kosmos/oykrania-toyrkia-erntogan-kerdi-diamesolabiti
Αντώνης Ζάρκος-Τσιαγγάλης (Cognistory)