Πως με το να βοηθάω συνανθρώπους μου
θεραπεύω και εξελίσσω τον εαυτό μου.
Το να βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τα συναισθήματα τα οποία σε επιβαρύνουν ψυχολογικά και ψυχικά είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή για οποιονδήποτε άνθρωπο . Πριν κάποιους μήνες μου χτύπησαν την πόρτα όλα αυτά που έβαζα κάτω από το χαλί για χρόνια. Τότε είναι που πήρα την απόφαση να γίνω εθελόντρια , να βοηθήσω όσο το δυνατόν περισσότερο μπορώ άλλους ανθρώπους. Και κάπως έτσι βρέθηκα στην Πολωνία μακριά από οτιδήποτε είναι δικό μου αλλά συνάμα να νιώθω άπειρη ικανοποίηση και να βλέπω συνεχής πρόοδο στον εαυτό μου. Αποφάσισα να μοιραστώ όλα αυτά που έχω κερδίσει και κατακτήσει κατά την διάρκεια του εθελοντικού προγράμματος που βρίσκομαι.
Πως ο εθελοντισμός βοήθησε και εξακολουθεί να βοηθάει εμένα ;
Αρχικά μέσα από τον εθελοντισμό άρχισα να κάνω νέες συνδέσεις, να γνωρίζω νέους ανθρώπους και να δημιουργώ νέες φιλίες. Ακόμα και ένας φαινομενικά “περαστικός” μου προσέφερε γνώσεις , ιδεολογίες, εμπειρίες και απόψεις. Μου άνοιξε την καρδιά του , μου μίλησε για τους δικούς του δαίμονες. Η επαφή λοιπόν που έχω με όλους αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους με κάνει να ανοίγομαι , με κάνει να αναθεωρώ τις πεποιθήσεις μου , να διερωτώμαι και να εξερευνώ . Το σημαντικότερο όμως είναι ότι βρήκα την δύναμη να μοιράζομαι τα τραύματά μου, να μην ντρέπομαι για αυτά και να εξωτερικεύω ότι έκρυβα μέσα μου για καιρό. Μοιράζοντας όλα αυτά καταλήγουν να μοιάζουν πιο υποφερτές οι πληγές μου και κάθε τι που ονομάζω «πρόβλημα».
Ο εθελοντισμός με έκανε να νιώθω χρήσιμη και μου έδωσε έναν σκοπό, έναν σκοπό που αναζητούσα βαθιά μέσα μου. Το να βοηθάς με τον δικό σου μοναδικό τρόπο την κοινωνία ακόμη και αν δεν μπορείς να το αντιληφθείς την βελτιώνεις , βάζεις το λιθαράκι σου για να ομορφύνει αυτός ο κόσμος και να γίνει λίγο καλύτερος. Άμεσα λοιπόν συμβάλλεις στην ευημερία του συνόλου ή κάποιου ανθρώπου μεμονωμένα . Σκέψου μια απλή πράξη όπως είναι το να χαμογελάσεις σε έναν άνθρωπο που θα δεις στον δρόμο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα του αλλάξει την ημέρα και ενδεχομένως θα κάνει με την σειρά του το ίδιο σε κάποιον άλλον διερχόμενο.
Με τον εθελοντισμό λαμβάνω άπειρη αγάπη , αγάπη αγνή. Ένα καθημερινό φαινόμενο που βιώνω είναι οι μαθητές που τρέχουν στην αγκαλιά μου σαν με δούνε να περνάω από τους διαδρόμους του σχολείου στο οποίο βρίσκομαι , το πόσο έντονα νιώθω την αγάπη άνευ ορίων τους είναι εκπληκτικό. Η αγάπη που μου δείχνουν λοιπόν και ο ενθουσιασμός τους για το πρόσωπο μου με γεμίζει , μου δίνει δύναμη και με κάνει να νιώθω ολοκληρωμένη.
Μέσω του εθελοντισμού ανακαλύπτω τον εαυτό μου διαρκώς. Λες και ξανά συστήνομαι σε εμένα. Ανακαλύπτω πτυχές του εαυτού μου που δεν γνώριζα , αποκτώ νέες δεξιότητες και μαθαίνω να διαχειρίζομαι τον συναισθηματικό μου κόσμο. Εξελίσσομαι ως ανθρώπινη ύπαρξη και πλέον μπορώ να μου το αναγνωρίσω αυτό.
Τέλος χάρη στον εθελοντισμό αυξήθηκε η αυτοπεποίθηση μου καθώς και η αυτοσυναίσθηση μου. Μέσω της εθελοντικής εργασίας μου αλλά κυρίως της συμβολής μου προς ανθρώπους εδώ, άρχισα να με εκτιμώ και να νιώθω υπερηφάνεια για εμένα. Μπόρεσα να κατανοήσω τα θέλω μου και τα όνειρα μου. Απέκτησα νέους στόχους και νέες προσδοκίες. Το σημαντικότερα όμως είναι ότι πλέον είμαι ικανή να δίνω έμφαση στις επιθυμίες μου και να ακούω τον εαυτό μου.
Το να βρίσκομαι λοιπόν αυτή την στιγμή εδώ εκτός του ότι προσφέρω στην τοπική κοινωνία ότι καλύτερο μπορώ ταυτόχρονα θεραπεύω εμένα. Μπορεί να έχει τις δυσκολίες του το να βρίσκεσαι μακριά από το safe zone σου αλλά ακόμη και οι δυσκολίες έχουν κάτι να σου διδάξουν. Κατά την άποψη μου λοιπόν, ο εθελοντισμός και οποιοδήποτε άλλο μέσο χρησιμοποιήσει κάποιος για να βοηθήσει κάποιον συνάνθρωπο του είναι ένας τρόπος να βοηθήσει πρωτίστως τον εαυτό του. Θα συμβούλευα όλους όσους θέλουν να φύγουν να μην το σκέφτονται παραπάνω , απλά να το κάνουν. Είναι ανεκτίμητης αξίας όλα αυτά που μπορεί να σου προσφέρει η συνεισφορά σου προς συνανθρώπους σου.
Ο Αρθρογράφος
