ΕΑΥΤΟΣ: Νο1 ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ
Γράφει η Κωσταντίνα Βουδούρη
Πόσες φορές έχεις θέσει ως προτεραιότητα κάτι άλλο εκτός από τον εαυτό σου; Πόσες φορές έχεις προσπαθήσει να ικανοποιήσεις όλους τους άλλους και μετά τον εαυτό σου; Πόσες φορές έχεις αφήσει να σε επηρεάζουν πράγματα που δεν θα έπρεπε;
Ίσως πολλές φορες, ίσως όχι και τόσες. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι περισσότεροι από εμάς έχουμε έρθει αντιμέτωποι με καταστάσεις μέσω των οποίων έχουμε συνειδητοποιήσει πως το να θέτεις τον εαυτό σου ως προτεραιότητα έχει την μέγιστη σημασία.
Τα θέλω και οι επιθυμίες μας, καθώς και τα όρια μας πολλές φορές μπορούν να αγνοηθούν και να καταπατηθούν. Στο πλαίσιο όλων των ειδών των σχέσεων μας, των φιλικών, των ερωτικών, των επαγγελματικών, αλλά και των οικογενειακών μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν είναι ούτε κάτι άγνωστο ούτε κάτι παράλογο. Είναι όμως πάντοτε οι άλλοι που απαρτίζουν τους “καταπατητές”;
Σαφώς και η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι αποφατική, διότι αυτόν τον συγκεκριμένο ρόλο μπορεί να τον αναλάβει και ο ίδιος μας ο εαυτός.
Ο περιορισμός των προσωπικών μας επιθυμιών με σκοπό την ευχαρίστηση των κοντινών μας προσώπων και ο μη καθορισμός ξεκαθαρων ορίων μπορούν να προέλθουν και μέσω της προσωπικής μας άδειας η οποία και δίνεται με τρόπο οικειοθελή. Με λίγα λόγια, σε αυτή την περίπτωση κάνεις δε μας ζητάει να του/τους συμπεριφερθούμε με αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο, δηλαδή με το να προσπαθούμε να τον/τους ευχαριστήσουμε μη θέτοντας την ηρεμία του εαυτού μας ως προτεραιότητα. Παρόλα αυτά εμείς το πράττουμε, επειδή στην πλειονότητα των περιστάσεων θεωρούμε πως αυτό είναι το σωστό.
Δεν είναι κατακριτέο να θέλεις να ευχαριστείς τους άλλους. Δεν είναι κατακριτέο να προσπαθείς να είσαι δοτικός και να πράττεις έχοντας μια αλτρουιστική διάθεση, χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα. Αντιθέτως, είναι πολύ όμορφο το να θέλεις να βοηθάς τους άλλους και να νοιάζεσαι γι’ αυτούς. Τον εαυτό σου, όμως οφείλεις να τον έχεις πάντα ως προτεραιότητα. Νοιάζομαι για κάποιον δε σημαίνει ότι πρέπει να υποβαθμίσεις τις προσωπικές σου επιθυμίες και ανάγκες. Χρειάζεται κάποιο μέτρο.
Στόχος δεν είναι να φτάσεις στο αντίθετο άκρο, δηλαδή να έχεις ένα υπέρμετρο εγώ και έναν αχαλιναγώγητο εγωισμό, αλλά να προσπαθείς όσο το δυνατόν περισσότερο για τις σχέσεις σου. Να προσπαθείς για το καλύτερο, χωρίς να φοβάσαι αν ο άλλος θυμώσει ή εκνευριστεί. Να προσπαθείς, χωρίς να αισθάνεσαι ότι δεν έχεις τον εαυτό σου ως προτεραιότητα.
Πηγή:
Ο Αρθρογράφος
