ΔΙΑΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ
Γράφει η Μαρία Σινκ (Σύμβουλος)
Στην καθημερινή μας ζωή, ακούμε συνέχεια τη λέξη τραύμα.
Τραύμα είναι η αντιμετώπιση του ψυχικού τραύματος ή ακόμα και διαταραχές μετατραυματικού στρες μετά από κάποιο γεγονός στο οποίο έχει εκτεθεί το άτομο. Τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει ότι το συλλογικό τραύμα έχει επηρεάσει και τις επόμενες γενιές ,οι οποίες μετά από κάποιο γεγονός ,έχουν αναπτύξει συμπτώματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ότι τα τραύματα της παιδικής ηλικίας επηρεάζουν την ενήλικη ζωή. Η παιδική ηλικία παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη κάθε παιδιού. Υπάρχουν άραγε στοιχεία που συνθέτουν την ιδανική παιδική ηλικία? Ένα στοιχείο είναι η σταθερότητα. Ιδανικά όλοι μας θα έπρεπε να γεννιόμαστε μέσα σε μια οικογένεια γεμάτη στοργή και αγάπη. Οι γονείς μας θα έπρεπε να αγαπούν ο ένας στον άλλον. Να υπάρχει οικονομική ,κοινωνική και συναισθηματική σταθερότητα. Η σταθερότητα βοηθάει στην οριοθέτηση ,και στην αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας. Επίσης, χρειάζεται έλεγχος των συναισθημάτων. Μέσα σε ένα ασφαλές ,φιλικό περιβάλλον τα παιδιά κάνουν όσα χρειάζεται για να ωριμάσουν. Με αγάπη και στοργή που έχουν πάρει από τους γονείς , τα παιδιά μαθαίνουν να διαχειρίζονται το άγχος της καθημερινότητας τους. Το περιβάλλον είτε οικογενειακό είτε φιλικό διαμορφώνει την ταυτότητα του κάθε παιδιού και αυτή η ταυτότητα παραμένει μοναδική για όλους. Το ψυχικό τραύμα έχει διάφορους ορισμούς όπως ότι το ψυχολογικό τραύμα είναι οτιδήποτε επηρεάζει την ικανότητα του σώματος να ανταπεξέλθει σε κατάσταση. Επίσης, είναι αυτό που το σώμα αντιλαμβάνεται ως απειλή για τη ζωή , με αποτέλεσμα να μην έχουμε άμυνα στον οργανισμό μας και να μην το προστατεύουμε. Κάποιες τραυματικές εμπειρίες είναι η κακοποίηση , ο εκφοβισμός ,φυσικές καταστροφές , πόλεμος. Το αναπτυξιακό τραύμα ,μας επηρεάζει διότι μας δημιουργεί άγχος και το άγχος αυτό παρεμβαίνει στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Για παράδειγμα, έχοντας μια πολυκατοικία στο μυαλό μας ,το ισόγειο αντιστοιχεί στη βάση εγκεφάλου και ελέγχει τις λειτουργίες που αφορούν τα συναισθήματα. Το ισόγειο αντιστοιχεί στη βάση εγκεφάλου ελέγχει τις λειτουργίες του σώματος που αφορούν την επιβίωση. Ο πρώτος όροφος αντιστοιχεί στο μεσεγκέφαλο. Αυτό το τμήμα συνδέεται άμεσα με το στέλεχος του εγκεφάλου. Ο μεσεγκέφαλος ελέγχει τα συναισθήματα του και την μνήμη. Επίσης, παρεμβαίνει στην απόκριση στο άγχος. Ο δεύτερος όροφος αντιστοιχεί στο φλοιό του εγκεφάλου και ελέγχει τις εκτελεστικές λειτουργίες όπως η κρίση. Ο μηχανισμός της επιβίωσης αναλαμβάνει δράση χωρίς υποστήριξη μπορεί να είναι και τραυματική και να μπλοκάρει την φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού. Όλη η ενέργεια διοχετεύεται στην επιβίωση ενώ η απειλή κυριαρχεί. Σε όλα αυτά έχουν ρόλο και τα πρότυπα προσκόλλησης. Οι γονείς, όταν δεν καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών ,διακυνδυνεύουν την ασφάλεια τους. Η κάλυψη των αναγκών συμβάλλει στην προσκόλληση, στο συναισθηματικό δεσμό ανάμεσα σε γονιό και παιδί. Αν ένα παιδί αναπτύξει ασφαλή προσκόλληση ως παιδί και δεξιότητες για φιλίες και σχέση.
Μέσα από μια σχέση ένα παιδί αναπτύσσει συναισθήματα ,ενώ αν η προσκόλληση είναι αγχώδη τότε το παιδί ανησυχεί πολύ και δεν εμπιστεύεται τα τραύματα της παιδικής ηλικίας επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο ένα άτομο επικοινωνεί και επηρεάζουν και τη συναισθηματική νοημοσύνη. Η λύση σε όλο αυτό είναι η ψυχοθεραπεία σύμφωνα με έρευνες και το EMDR που συμβάλλουν στην επούλωση του.
Πηγή:
Ο Αρθρογράφος
