ΑΝΕΡΓΙΑ

Αποτελεί κοινό τόπο το γεγονός ότι η ανεργία, εδώ και πολύ καιρό, μαστίζει ανελέητα την ελληνική κοινωνία. Αφειδία εργαζομένων μένει κάθε χρόνο χωρίς δουλειά, ενώ το μπαλάκι των ευθυνών μεταφέρεται με ταχύτατους ρυθμούς από τον έναν ανευθυνοϋπεύθυνο στον άλλον.
Πρωταρχική αιτία που έφερε τη χώρα μας σε αυτή την κατάσταση είναι πιθανώς η λανθασμένη διαχείριση των χρημάτων του κράτους, σε παλαιότερες πολιτικές φάσεις. Έτσι, η οικονομία άρχισε να καταρρέει, με αποτέλεσμα, σήμερα, τόσο το κράτος, όσο και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις να μην έχουν την ευχέρεια να προσλάβουν εργατικό δυναμικό. Επιπρόσθετα, πολλές φορές, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, αποσκοπώντας σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο κέρδος, περιορίζουν τις θέσεις εργασίας. Ωστόσο, κατ’ αυτόν τον τρόπο, μεγάλος όγκος εργασιών κατανέμεται σε λιγότερο προσωπικό.
Επιπλέον, η τεχνολογία έχει προσφέρει, σε πολλές περιπτώσεις, τον αυτοματισμό. Ως συνέπεια, πολλοί άνθρωποι απολύονται. Ίδιο αντίκτυπο έχει και η αδυναμία εκσυγχρονισμού ορισμένων επαγγελμάτων, τα οποία, με τον καιρό, εξαφανίζονται.
Ένας ακόμη παράγον ο οποίος συμβάλλει στην κατάληξη πολλών νέων στην ανεργία είναι το σχολείο. Για να διασαφηνιστεί ο παραπάνω ισχυρισμός, αξίζει να τονιστεί ότι το μάθημα του «Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού» (Σ.Ε.Π.), τις περισσότερες φορές, διδάσκεται με προχειρότητα και συνήθως όχι από τους αρμόδιους καθηγητές. Έτσι, τα παιδιά δεν μπορούν, αφενός, να «γείρουν» προς τις κλίσεις και τα ταλέντα τους και αφετέρου, να ανακαλύψουν τα ακόρεστα επαγγέλματα, έτσι ώστε να κατευθυνθούν ανάλογα. Συνεπώς, ενισχύεται το εν λόγω φαινόμενο.
Προς επίρρωση των παραπάνω, δεν είναι λίγες οι φορές όπου το κράτος αποπειράται να επιλύσει το πρόβλημα της ανεργίας σε βραχυπρόθεσμη βάση. Αυτό, προφανώς γίνεται για ψηφοθηρικούς λόγους και, ουσιαστικά, δεν έχει κανένα νόημα. Τέλος, το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης όλο και αυξάνεται. Έτσι, παραμένουν στις θέσεις εργασίας άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, ενώ οι προσλήψεις νέων είναι μικρές.
Η ανεργία έχει πολύ άσχημες συνέπειες, τόσο στο κάθε άτομο ξεχωριστά, όσο και σε ολόκληρη την κοινωνία. Από τη μία, ο άνεργος αισθάνεται συνεχή ανασφάλεια και άγχος για την επιβίωσή του, ενώ πολλές φορές πέφτει σε κατάθλιψη, απομονώνεται και συ=τις χειρότερες περιπτώσεις έχει αυτοκτονικές τάσεις. Παράλληλα, αρχίζει να αδιαφορεί για τις πολιτικές και τις κοινωνικές εξελίξεις. Από την άλλη, υπάρχει έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας, αφού οι άνεργοι αναγκάζονται να καταφύγουν σε λοιπές λύσεις, προκειμένου να επιβιώσουν. Προσέτι, οι επιστήμες και οι τέχνες δεν εξελίσσονται, καθώς ψάχνοντας συνεχώς για δουλειά, δεν υπάρχει χρόνος για άλλα πράγματα. Τέλος, διασπάται η κοινωνική σύσταση, δηλαδή υπάρχει έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των πολιτών, ως προς την εξεύρεση εργασίας.
Γενικά, η ανεργία είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορούν να συμβούν σε μία χώρα. Δυστυχώς η Ελλάδα ταλανίζεται από αυτή. Ευελπιστώ να επιστρέψει σύντομα στην οικονομική της ορθότητα και το περιβάλλον της να γίνει πιο βιώσιμο και άρα αγαπητό στους κατοίκους της.